کمی نوازشم کن

نوشته: میرموسوی(مشاور و موسس کلینیک)

چیزی که رابطه ی بین فردی را قوی تر می کنه ، به آدم حس خوبی میده و نبودش احساس پوچی، نادیده گرفته شدن و شاید در ادامه افسردگی.... و اون چیزی نیست جز نوازش

وقتی یک روز صبح به دوستی سلام می کنید، در واقع یه زندگی و شور و شوقی را به اون هدیه دادین که نشون دادین برای وجودش احترام قائلین اگه همین سلام را با اسم کوچکش به کار ببرید توجه بیشتری نشون دادید.

 اگه علاوه بر این، کمی با او گفتگو کنید و از مشکلاتش با خبر بشید و یا به او بگین که چقدر برای شما آدم مهمی است، احساسی را به او هدیه دادین که به راحتی جنبه درمانی داره.

این همون نوازشه که در روانشناسی علمی و آکادمیک ازش یاد می کنند و این همونه که در زندگی کمتر تجربه می کنیم برای همینه که بیشتر وقت خودمون رو برای جبران این کمبود می ذاریم. چون نوازش می خوایم. چون تعریف و تمجید نشنیدیم، توجه نگرفتیم. اگر چه در این مطلب به مثال زناشویی این مشکل می پردازیم ولی منظور حتما این نیست که نوازش رو فقط در این رابطه جستجو کنیم.

وقتی در کلاسی می پرسیم که چطوری میشه از فردی دیگری تقاضای توجه کرد؟  غالبا به شوخی گرفته میشه و همین باعث میشه کسی که نیاز به توجه داره صحبتی نکنه. ما عادت کرده ایم نیازهای خود را حتی اگر باعث آزار ما می شوند پنهان کنیم.

نیاز نیست حتما از این زاویه نگاه کنیم که دیگری باید به ما توجه کند گاهی خودمان طوری رفتار نمی کنیم که توجه بگیریم!!!

پذیرش کلینیک مشاوره شرق تهران: 02177249607  -- 02177450159

خودشناسی در روابط بین فردی

ای تو در پیکار خود را باخته...    

         

امین میرموسوی(مشاور و موسس کلینیک)

در اندیشه بسیاری از بزرگان فرهنگ و ادب ،"انسان و نوع رفتارش" همواره مورد نظر بوده است همچون مولوی که بر این اندیشه است که تا انسان به شناخت از خویش و هویت خود نائل نشود، نخواهد توانست به درک درستی از زندگی اجتماعی و روابط خود با دیگران برسد.

ای تو در پیکار خود را باخته               دیگران را از تو خود نشناخته

یکی از انواع ارتباطات از زبان مولانا ارتباط انسان با هم نوع خود است. مولانا شرکت در اجتماع و بهره برداری از فواید حضور در میان مردم را از ضروریات پیمودن راه کمال می داند. روزی از ابوسعید ابوالخیر سوال شد آیا کسانی که از غیب اخباری را می دانند، عارف و پاکبازند؟ وی پاسخ داد عارف واقعی با مردم راه می رود؛ در معابر قدم می زند و با مردم به گفتگو می پردازد.

بنابراین از حکایت فوق چنین بر می آید که در سایه چنین ارتباطی با دیگران است که مسیر خودسازی پیموده می شود.

از این رو خودشناسی عبارت است از آگاهی لحظه به لحظه فرد نسبت به حالات رفتاری و روانی خود (کودکانه، بالغانه، والدینی)  و این که خودشناسی مقدمه ارتباط موثر با دیگران است به ویژه روی سخن مان روابط پیش از ازدواج است .زیرا به رغم تفاوت های فردی،انسان ها ویژگی های مشابه زیادی دارند.برای مثال ،هر انسانی نیازمندحفظ و تقویت عزت نفس خویش است و تخریب عزت نفس در هر فرد از سوی دیگری، که معمولا در زندگی زناشویی و در بین همسران ناسازگار نیز زیاد پیش می آید، موجب احساس حقارت شدید و در نتیجه، اضطراب و ناسازگاری در طرفین خواهد شد.

افرادی که خودشناسی مناسبی دارند در تعامل با سایرین شناخت بهتری نسبت به خود دارند وکنترل بیشتری روی رفتارهای خود نشان می دهند و در هنگام تعارضات بین فردی، تامل، تدبر کافی را برای حل مشکل دارند؛ به عبارتی از مهارت حل مساله آگاهند و تا آن را به کار نگیرند تصمیمی نسنجیده نمی گیرند.

استفاده از مطالب این وبلاگ با ذکر نام نویسنده و درج شماره تلفن صدای مشاور بلامانع است