چرا بچه ها با خودشون حرف می زنند!؟

امین میرموسوی

مشاور و روانشناس

پروانه نظام روانشناسی:2208

چرا بچه ها با خودشون حرف می زنند!؟

از دنیای بزرگسالان کمی فاصله بگیریم و بریم سراغ کودکان؛ اونم با این بحث که چرا بچه ها با خودشون حرف می زنند؟

و آیا والدین باید نگران باشند؟ یا نه!

کودکان در حال کاوش درجهان و تمرین زبان هستند درست مثل کودک نوپایی که تازه به راه افتاده و راه رفتن را تمرین می کند. به گفته روانشناسان کودک  این خود گویی معمولا بین سه تا پنج سالگی به اوج خود می رسد، اما گاها برای مدتی طولانی تری ادامه پیدا می کند. صحبت کردن کودکان با خودشان، نوعی نقش آفرینی آنهاست و با این کار به کشف و کاوش در روابط می پردازند و به این طریق خودشان را در انجام کارها راهنمایی می کنند به عنوان مثال کودکی که با خود حرف می زند می گوید: مسواکمو می ذارم تو کیفم، عروسکم جاش اینجاس... کفشاش کو؟ آها پیدا کردم ، کفشاشو پاش می کنم که دیگه گم نشه

کیمبرلی دی استاد یار دانشگاه فلوریدا معتقد است گفتار با خود می تواند به عنوان بینشی برای خود تنظیمی کودکان، انگیزه های آنها، افکار و احساسات و استراتژیهای آنها استفاده شود.

مطالعات وی روی گفتار با خود در کودکان نوپا و پیش دبستانی نشان داد کودکانی که در مورد وظایف و فعالیتهای خود صحبت می کنند ممکن است در کنترل افکار و احساسات خود در طول فعالیتهای دشوار بهتر عمل کنند.

در نظریه ویگوتسکی گفتار با خود آخرین مرحله ی رشد زبان است که کودک از طریق کلام ناآشکار به افکار و رفتار خویش جهت می دهد

ویگوتسکی در اوایل قرن بیستم گفتار با خود را انتقالی بین گفتار درونی و گفتار اجتماعی دانست

بنابراین نباید سعی کنید این گفتگوی با خود را ساکت کنید چرا که گفتگوی با خود به رشد عاطفی و فکری کودکان کمک می کند؛ بازی و یادگیری به طور همزمان اتفاق می افتد. اگر کودکی می بینید که در حین بازی با حیوانات عروسکی صحبت می کند نگویید چرا اینقدر با خودت و این عروسکا حرف می زنی! بلکه اتفاقا بگویید آیا باید به عروسکت بگیم که کم کم وقت خوابه!؟

جالب است که بزرگسالان هم از طریق صحبت با خود می توانند مشکلات را حل، هیجان خود را تنظیم و کار خود را پیش ببرند(مثال از گفتگوی با خود که ممکن است همه ما داشته باشیم: بذار اول یه زنگی بزنم به مدیر عامل... شمارشو کجا گذاشتم... نه اول بذار کاری که گفته بود رو انجام بدم بعد زنگ بزنم الان اگه بپرسه کاری که سپردم بهت چی شد، چی بگم)

این گفتگو بدون در نظر گرفتن سن و سال می تواند ابزار موثری در انجام کارها و مواجه شدن با چالش ها باشد.

در مورد کودکان ، ممکن است در یک صورت صحبت کردن با خود نشانه ی خطر باشد!

اول اینکه کودکان مبتلا به نقص توجه و بیش فعالی ممکن است بیشتر از دیگر کودکان با خود صحبت کنند، پس تا اینجای کار متوجه شدیم که "گفتار با خود" به خودی خود چیزی نیست که نگران آن باشیم، اما اگر "صحبت کردن با خود" در کودکان ناگهانی آغاز شود و به طور مکرر اتفاق بیفتد بهتر است با یک روانشناس صحبت کنید. زیرا این شکل ناگهانی بودن گفتگو با خود می تواند به دنبال یک حادثه آسیب زا، تروما، مرگ حیوان خانگی و حوادثی ناراحت کننده پیش آمده باشد.

پذیرش مرکز مشاوره شرق تهران: 77249607       09036019760(پیام گیر واتس اپ و پیامک)

نشانی: انتهای آیت شمالی- خیابان فرجام-بعد از میدان صد-ساختمان پزشکان نگین-طبقه5-واحد20

مشاوره حضوری و تلفنی